Επίδικο της αντιπαράθεσης είναι ο επανέλεγχος της μετατροπής συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου, με βάση το άρθρο 42 του Ν. 4250/14. Πάνω σε αυτή την αντιπαράθεση έχει στηθεί ένα επικοινωνιακό παιχνίδι από την πλευρά της κυβέρνησης και μερίδας του Τύπου, που προσάπτουν σε όσους αντιδρούν ότι «δεν επιθυμούν να γίνει έλεγχος και να απομακρυνθούν όσοι προσλήφθηκαν με πλαστά δικαιολογητικά», κάτι που είναι κυριολεκτικά άσχετο με το άρθρο 42 του συγκεκριμένου νόμου!
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.
Γιατί τέθηκε το ζήτημα αυτό από πλευράς Υπουργείου; Επειδή ο κ. Μητσοτάκης είναι υποχρεωμένος ,στο πλαίσιο των μνημονιακών του υποχρεώσεων, να απολύσει 15.000 δημοσίους υπαλλήλους εντός του 2014. Για να επιτευχθεί ο στόχος πρέπει να απομακρυνθούν 6.500 μέχρι το τέλος του έτους. Αυτός ο αριθμός δεν συμπληρώνεται μόνο με επίορκους δημοσίους υπαλλήλους ή από αυτούς που εμφάνισαν πλαστά δικαιολογητικά για να προσληφθούν, επομένως ο κ. Μητσοτάκης εξάντλησε την επινοητικότητά του, στοχεύοντας και σε όσους μετατράπηκαν οι συμβάσεις τους από ορισμένου χρόνου (ή συμβάσεις έργου) σε αορίστου.
Για ποιους δημοσίους υπαλλήλους πρόκειται; Αυτούς που πληρούσαν τις προϋποθέσεις του Προεδρικού Διατάγματος Παυλόπουλου. Το Προεδρικό Διάταγμα αυτό εφάρμοσε στο εθνικό δίκαιο την Ευρωπαϊκή Οδηγία, σύμφωνα με την οποία ήταν παράνομη η πρακτική να καλύπτονται οι πάγιες και διαρκείς ανάγκες του Δημοσίου με συμβασιούχους ορισμένου χρόνου, των οποίων οι συμβάσεις ανανεώνονταν διαρκώς. Για αυτήν ακριβώς την πρακτική, το ελληνικό Δημόσιο καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό δικαστήριο με αποτέλεσμα να κληθεί να πληρώσει πρόστιμο.
Γιατί είχε υιοθετηθεί η πρακτική των αλλεπάλληλων συμβάσεων ορισμένου χρόνου από του δήμους; Οι συμβάσεις αυτές διαρκούσαν 8-9 μήνες, επειδή αν ήταν μεγαλύτερης διάρκειας οι εργαζόμενοι θα έπρεπε να προσληφθούν ως μόνιμο προσωπικό. Το γεγονός ότι ήταν συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου, την περίοδο εκείνη, στην ουσία τους μετέτρεπε σε ομήρους της κάθε δημοτικής αρχής, πράσινης ή γαλάζιας. Όταν έληγε η σύμβασή τους και μέχρι να ανανεωθεί, μεσολαβούσε ένα χρονικό διάστημα κατά το οποίο οι εργαζόμενοι αυτοί απασχολούνταν μεν από τους δήμους, όμως δεν πληρώνονταν ούτε είχαν ασφαλιστική κάλυψη. Ακριβώς αυτό το κενό στην ασφαλιστική τους κάλυψη θέλει να χρησιμοποιήσει σήμερα ο κ. Μητσοτάκης για να στοιχειοθετήσει το γεγονός ότι αφού αυτοί οι εργαζόμενοι δεν εργάζονταν σε συνεχές διάστημα, τότε «πώς είναι δυνατόν να κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες; Και επομένως πώς μονιμοποιήθηκαν με βάση του προεδρικό διάταγμα Παυλόπουλου;»
Με άλλα λόγια, το Υπουργείο εκμεταλλεύεται τη συνηθισμένη πρακτική των δημοτικών αρχών να αφήνουν χρονικά κενά ανάμεσα στη λήξη και την ανανέωση μίας σύμβασης ορισμένου χρόνου ανθρώπων που κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, με σκοπό να αποδείξει ότι δεν κάλυπταν τέτοιες ανάγκες! Χρησιμοποιεί στην ουσία τερτίπια για να μπορέσει να προχωρήσει στην απόλυση εργαζομένων και να πιάσει τον μνημονιακό στόχο.
Όμως μήπως οι δήμαρχοι που αντιδρούν μπερδεύτηκαν και θεωρούν τους εαυτούς τους συνδικαλιστές των δημοσίων υπαλλήλων; Σε καμία περίπτωση. Η αγωνία των δημοτικών αρχών έχει να κάνει με το γεγονός ότι ήδη οι Δήμοι παρουσιάζουν τεράστια κενά σε προσωπικό με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους πολίτες. Πόσο δε μάλλον όταν επίκεινται νέες απολύσεις και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι με βάση το Μνημόνιο απαγορεύονται οι προσλήψεις μέχρι το τέλος του 2016.
Είναι τουλάχιστον εξοργιστικό να αποδίδεται η κατηγορία στους δημάρχους που αντιδρούν ότι καλύπτουν όσους έχουν πλαστά δικαιολογητικά. Λαϊκισμός είναι να βγαίνουν καθημερινά κυβερνητικά στελέχη και δημοσιογράφοι και να διαστρεβλώνουν συνειδητά την κριτική που ασκείται στην κυβέρνηση. Το πιο ανησυχητικό όμως για την κυβέρνηση είναι ότι το μέτωπο απέναντι της διευρύνεται, αφού όλο και περισσότερες δημοτικές αρχές αρνούνται να συμμορφωθούν με τις νέες σχεδιαζόμενες απολύσεις.
*Επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στον Δήμο Αθηναίων με την «Ανοιχτή Πόλη»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου