του Θράσου Αβραάμ
Σε σχέση με τα γεγονότα του Σαββάτου δεν θα σταθώ στα καραγκιοζλίκια του δημάρχου Λέσβου κ. Γαληνού που άλλα έλεγε το βράδυ του Σαββάτου στους διαδηλωτές μπροστά στο Δημοτικό Θέατρο και άλλα είπε το μεσημέρι της Κυριακής σε δελτίο τύπου. Τι να κάνει ο άνθρωπος, με τους ψήφους των Χρυσαυγιτών και των αστυνομικών βγήκε και με τον πρόεδρο της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Λέσβου κ. Δημήτρη Αλεξίου να διατηρεί εξέχουσα θέση στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Η πορεία ήταν από τις μεγαλύτερες ειρηνικές που έγιναν τα τελευταία χρόνια στη Μυτιλήνη με τη συμμετοχή 1.500 ατόμων περίπου. Καθ” όλη τη διάρκεια της πορείας δεν έγινε η παραμικρή φθορά η επίθεση εναντίον οποιουδήποτε. Η μόνη απρόκλητη επίθεση που έγινε ήταν στο τέλος της πορείας από τις δυνάμεις καταστολής.

Τα ΜΑΤ πετούσαν αδιακρίτως δεκάδες δακρυγόνα και κρότου λάμψης μέσα στον κόσμο με αποτέλεσμα ορισμένα από αυτά να εκραγούν πάνω στα χέρια ή πόδια ανθρώπων. Συγκεκριμένα, μία οβίδα κρότου έπεσε πάνω στο γόνατο της εργαζόμενης Μαρίας Κ. Οι διαδηλωτές προκειμένου να προστατευτούν από την αστυνομική βία κατέφυγαν στο Δημοτικό Θέατρο. Ήταν τόση η μανία των υπανθρώπων της τοπικής Αστυνομίας που εισέβαλαν μέχρι μέσα στο Δημοτικό Θέατρο και ψέκαζαν με φυσούνα ακόμα και τον αντιδήμαρχο Πολιτισμού κ. Αστυρακάκη που βρισκόταν στο χώρο.
Ήμουν με τους διαδηλωτές που εγκλωβίστηκαν στο Φανάρι όπου έγιναν οι 27 προσαγωγές. Τα ανθρωποιειδή της ΕΛ.ΑΣ. και ενώ είχαν καθίσει κάτω τους διαδηλωτές τους χτυπούσαν με τα γκλόπ. Οι περισσότερες ήταν κοπέλες 18 και 20 χρονών. Φοιτήτρια αφού την χτύπησε στην πλάτη με γκλόμπ ο Ματατζής την έριξε στη θάλασσα.Τον διαδηλωτή Ηλία Π. τον είχαν περικυκλώσει 3 Ματατζήδες, τον έβαλαν στη μέση και τον χτύπησαν με γκλοπιές στα πλευρά.
Αυτά όλα έγιναν μπροστά στα μάτια μου και αποτελούν την προσωπική μου μαρτυρία για τα γεγονότα.
Οι αστυνομικές δυνάμεις το Σάββατο προέβησαν σε σωρεία παράνομων πράξεων προφανώς με την κάλυψη και τις εντολές της φυσικής και πολιτική τους ηγεσίας.
Η πιο λαομίσητη Κυβέρνηση που πέρασε ποτέ από την Μεταπολίτευση και μετά καταφεύγει τώρα στο μόνο μέσο που της έχει απομείνει την καταστολή και την βία.