42η επέτειο του Πολυτεχνείου

Κεντρική Ομιλία Προέδρου Ν.Τ. ΑΔΕΔΥ Κοζάνης 

 

Σήμερα, 42 χρόνια από την ηρωϊκή εξέγερση του ελληνικού λαού μέσα από τις πύλες του Πολυτεχνείου, όλα μοιάζουν τραγικά επίκαιρα, με την κοινωνία μας να συνεχίζει να ζει τον 5^ο χρόνο της οικονομικής, πολιτιστικής και πολιτικής της ύφεσης, ενώ σα να μην έφταναν όλα αυτά, απλώνεται πάνω από τον κόσμο και το πέπλο της τρομοκρατίας που δεν γνωρίζει σύνορα, λαούς, θρησκείες και φύλα.

Σαράντα δύο χρόνια μετά την εξέγερση εκείνης της γενιάς ελλήνων απέναντι στις ορδές των Συνταγματαρχών, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με συμφέροντα κατά πολύ ισχυρότερα, που μας έχουν βάλει στο στόχαστρο για να κορέσουν τη δίψα τους για χρήμα και πλούτο.

Τώρα περισσότερο από ποτέ το οφείλουμε στις γενιές που έρχονται, να υψώσουμε ψηλά τις γροθιές μας, ν’ αντισταθούμε σε όλους εκείνους που μας έχουν βάλει σε δοκιμαστικούς σωλήνες πειραματιζόμενοι με νέα μοντέλα οργάνωσης της κοινωνίας, που όμως έχουν βαθιές ρίζες στο παρελθόν της ανθρωπότητας.

Όλο αυτό το πλαίσιο προσδιορίζει μια χώρα που ενώ φαίνεται δημοκρατική και ελεύθερη, λειτουργεί κάτω από επιταγές άλλων.

Σα να μην έφταναν όλα αυτά, οι τελευταίες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι επαναπροσδιορίζουν τις διεθνείς σχέσεις, και δυστυχώς, συντηριτικοποιούν ακόμη περισσότερο τις κοινωνίες, οι οποίες αδυνατούν να κατανοήσουν τον απόλυτο παραλογισμό της τυφλής βίας που αναπτύσσεται σε κάθε κατεύθυνση.

Αναλογιζόμενοι το ιστορικό μέγεθος της ημέρας και των γεγονότων τα οποία είχαν συμβεί τότε, οφείλουμε να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους εκείνους που δέχτηκαν τα άνανδρα και ύπουλα χτυπήματα της τρομοκρατίας στο Παρίσι, αλλά και στη σκληρά δοκιμαζόμενη συριακή κοινωνία.

Τα εκατομμύρια των προσφύγων που αναζητούν καταφύγιο και προστασία μακριά από το τυφλό φονταμενταλιστικό μένος που έχει καταλάβει τη Μέση Ανατολή, προσδιορίζουν για τις δυτικές κοινωνίες μια νέα σχέση με την πολιτική και προσήλωση στις αξιακές αρχές που διατύπωσε η γαλλική επανάσταση.

Το σημερινό, διαρκώς μεταβαλλόμενο παγκόσμιο περιβάλλον με τις τρομακτικές αλλαγές και μετακινήσεις πληθυσμών, επιβάλλει και στην ελληνική κοινωνία πολιτικές διεργασίες και ανακατατάξεις, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση που διαλύει καθημερινά την κοινωνία μας.

Έχοντας ως γνώμονα όλα τα παραπάνω, οφείλουμε να ξαναδούμε τον αγώνα που δόθηκε μέσα από τις πύλες του πολυτεχνείου απέναντι στο αυταρχικό καθεστώς των Συνταγματαρχών και να αντλήσουμε από τα διδάγματα εκείνης της γενιάς μια νέα διαλεκτική σχέση σεβασμού της διαφορετικότητας.

Ας δώσουμε λοιπόν μαζί τον αγώνα για μια κοινωνία ανοιχτή, ανεκτική και προπαντός δημοκρατική, τιμώντας τα νιάτα της πατρίδας μας που «έπεσαν» κάτω από τις ερπύστριες της χούντας!