Σκουπιδιάρης-Οδοκαθαριστης: Ο ήρωας της εποχής της πανδημίας που εργάζεται καθημερινά αν και ανήκει σε ευάλωτη ομάδα πληθυσμού...
Με κορωνοϊό, και με σφοδρές κακοκαιρίες υπάρχει μία ομάδα εργαζομένων που δε σταματά να εργάζεται, "Ο Σκουπιδιάρης". Πολλοί καταλαβαίνουν την αξία της εργασίας του σκουπιδιάρη μόνο όταν αυτός σταματά να εργάζεται. Στις μεγάλες απεργίες των εργαζόμενων στην καθαριότητα οι πολίτες αντιλααμβάνονται ότι δίχως την εργασία αυτών των ανθρώπων, δε γίνεται απλά η ζωή όλων μας πολύ χειρότερη, κινδυνεύει η ίδια η λειτουργία των κοινωνιών. Είναι από τα επαγγέλματα που δε θα γίνουν ποτέ “μοντέρνα”. Η δουλειά τους δε μπορεί να γίνει “από απόσταση”. Η φυσική τους παρουσία είναι αναγκαία. Οι σκουπιδιάρηδες, οι οδοκαθαριστές, οι καθαριστές και οι καθαρίστριες, είναι μερικά από τα επαγγέλματα που δεν έχουν το απαραίτητο “κύρος”. Κάποιοι θεωρούν ότι το πρόβλημά τους είναι ότι τους λένε σκουπιδιάρηδες, ότι η ονομασία “σκουπιδιάρης” κουβαλά κάποιο στίγμα. Έτσι, τους δίνουν άλλα ονόματα. Τους λένε εργαζόμενους στον τομέα της καθαριότητας ή της αποκομμιδής, λες και μία αλλαγή του ονόματος αλλάζει και τις συνθήκες της πραγματικότητάς τους. Ο ευπρεπισμός των λέξεων δεν αλλάζει διόλου την πραγματικότητα. Πάλι τους κάδους από τα σκουπίδια μας αδειάζουν αυτοί οι άνθρωποι, οι μισθοί τους πετσοκόβονται, τώρα εν μέσω πανδημίας δεν τους προσφέρονται τα απαραίτητα Μέσα Ατομικής Προστασίας (ΜΑΠ). Συνεχίζουν και εργάζονται κάτω υπό άσχημες καιρικές συνθήκες γιατί τα σκουπίδια μας στους κάδους κάποιος πρέπει να τα αδειάσει. Με παγετό ή με καύσωνα, οι σκουπιδιάρηδες είναι στους δρόμους. Πολλοί δεν προλαβαίνουν να βγουν στη σύνταξη και όσοι παίρνουν, δεν προλαβαίνουν «να την χαρούν» από ασθένειες όπως ηπατίτιδες, καρδιακά και αναπνευστικά νοσήματα, καρκίνους… Αρρωσταίνουν λόγω της φύσης της δουλειάς τους, αλλά κυρίως λόγω της έλλειψης των απαραίτητων μέτρων προστασίας και ασφάλειας.Ο σκουπιδιάρης είναι ένας ήρωας της πανδημίας ο οποίος δεν εισέπραξε ούτε καν το χειροκρότημά μας, πόσο μάλλον τη στήριξη της πολιτείας. Το πρόβλημά του δεν είναι ότι το επάγγελμά του λέγεται σκουπιδιάρης αλλά ότι δε λαμβάνει την αναγνώριση για το σημαντικό έργο που προσφέρει. Είτε τον λένε σκουπιδιάρη, είτε τον λένε εργαζόμενο στον τομέα της καθαριότητας και της αποκομμιδής απορριμμάτων…
Σε άλλες χώρες ακόμα τους λένε σκουπιδιάρηδες, αλλά η πραγματικότητα είναι καλύτερη. Στην Αυστραλία ο μέσος μισθός των “garbage worker” ξεπερνά τα 65.000 δολάρια Αυστραλίας ενώ στις ΗΠΑ κυμαίνεται από 35.000 έως 65.000 δολάρια ενώ σε κάποιες πολιτείες, όπως στη Νέα Υόρκη ένας σκουπιδιάρης βγάζει 100.000 δολάρια τον χρόνο.
Στην Ελλάδα πληρώνονται 700 ευρώ μηνιαίως με συμβάσεις εργασίας και ελλιπή μέτρα προστασίας και ασφαλείας...Σκουπιδιάρης: Ο ήρωας της εποχής της πανδημίας που εργάζεται καθημερινά αν και ανήκει σε ευάλωτη ομάδα πληθυσμού...
Με κορωνοϊό, και με σφοδρές κακοκαιρίες υπάρχει μία ομάδα εργαζομένων που δε σταματά να εργάζεται, "Ο Σκουπιδιάρης". Πολλοί καταλαβαίνουν την αξία της εργασίας του σκουπιδιάρη μόνο όταν αυτός σταματά να εργάζεται. Στις μεγάλες απεργίες των εργαζόμενων στην καθαριότητα οι πολίτες αντιλααμβάνονται ότι δίχως την εργασία αυτών των ανθρώπων, δε γίνεται απλά η ζωή όλων μας πολύ χειρότερη, κινδυνεύει η ίδια η λειτουργία των κοινωνιών. Είναι από τα επαγγέλματα που δε θα γίνουν ποτέ “μοντέρνα”. Η δουλειά τους δε μπορεί να γίνει “από απόσταση”. Η φυσική τους παρουσία είναι αναγκαία. Οι σκουπιδιάρηδες, οι οδοκαθαριστές, οι καθαριστές και οι καθαρίστριες, είναι μερικά από τα επαγγέλματα που δεν έχουν το απαραίτητο “κύρος”. Κάποιοι θεωρούν ότι το πρόβλημά τους είναι ότι τους λένε σκουπιδιάρηδες, ότι η ονομασία “σκουπιδιάρης” κουβαλά κάποιο στίγμα. Έτσι, τους δίνουν άλλα ονόματα. Τους λένε εργαζόμενους στον τομέα της καθαριότητας ή της αποκομμιδής, λες και μία αλλαγή του ονόματος αλλάζει και τις συνθήκες της πραγματικότητάς τους. Ο ευπρεπισμός των λέξεων δεν αλλάζει διόλου την πραγματικότητα. Πάλι τους κάδους από τα σκουπίδια μας αδειάζουν αυτοί οι άνθρωποι, οι μισθοί τους πετσοκόβονται, τώρα εν μέσω πανδημίας δεν τους προσφέρονται τα απαραίτητα Μέσα Ατομικής Προστασίας (ΜΑΠ). Συνεχίζουν και εργάζονται κάτω υπό άσχημες καιρικές συνθήκες γιατί τα σκουπίδια μας στους κάδους κάποιος πρέπει να τα αδειάσει. Με παγετό ή με καύσωνα, οι σκουπιδιάρηδες είναι στους δρόμους. Πολλοί δεν προλαβαίνουν να βγουν στη σύνταξη και όσοι παίρνουν, δεν προλαβαίνουν «να την χαρούν» από ασθένειες όπως ηπατίτιδες, καρδιακά και αναπνευστικά νοσήματα, καρκίνους… Αρρωσταίνουν λόγω της φύσης της δουλειάς τους, αλλά κυρίως λόγω της έλλειψης των απαραίτητων μέτρων προστασίας και ασφάλειας.Ο σκουπιδιάρης είναι ένας ήρωας της πανδημίας ο οποίος δεν εισέπραξε ούτε καν το χειροκρότημά μας, πόσο μάλλον τη στήριξη της πολιτείας. Το πρόβλημά του δεν είναι ότι το επάγγελμά του λέγεται σκουπιδιάρης αλλά ότι δε λαμβάνει την αναγνώριση για το σημαντικό έργο που προσφέρει. Είτε τον λένε σκουπιδιάρη, είτε τον λένε εργαζόμενο στον τομέα της καθαριότητας και της αποκομμιδής απορριμμάτων…
Σε άλλες χώρες ακόμα τους λένε σκουπιδιάρηδες, αλλά η πραγματικότητα είναι καλύτερη. Στην Αυστραλία ο μέσος μισθός των “garbage worker” ξεπερνά τα 65.000 δολάρια Αυστραλίας ενώ στις ΗΠΑ κυμαίνεται από 35.000 έως 65.000 δολάρια ενώ σε κάποιες πολιτείες, όπως στη Νέα Υόρκη ένας σκουπιδιάρης βγάζει 100.000 δολάρια τον χρόνο.
Στην Ελλάδα πληρώνονται 700 ευρώ μηνιαίως με συμβάσεις εργασίας και ελλιπή μέτρα προστασίας και ασφαλείας...
(το κείμενο είναι συναδέλφου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου