Σφαίρες αντί μεροκάματου στη Νέα Μανωλάδα. Δεν θυμάμαι την τελευταία φορά, που κατά την προσφιλή μας συνήθεια, πέσαμε από τα σύννεφα. Ας το κάνουμε τώρα.

Είναι αλήθεια περίεργο, σε μια περιοχή που συντελείται ετησίως, ένα “οικονομικό θαύμα” να συμβαίνουν τέτοια περιστατικά. Μπορεί να είχαμε σε πολλές περιπτώσεις, κακομεταχείριση μεταναστών και μισθούς πείνας και στο παρελθόν, αλλά το σύστημα δούλευε ρολόι.
Οι τσιφλικάδες, με πόνο ψυχής  απασχολούσαν μετανάστες με πενιχρό μεροκάματο, ενώ στην πραγματικότητα ήθελαν να απασχολούν Έλληνες με κανονικούς μισθούς.

Οι μετανάστες αυτοί, στη συνέχεια (όταν τελείωνε η δουλειά) μετατρέπονταν σε λαθρομετανάστες χωρίς χαρτιά και άρα παράνομους, που έπρεπε να συλληφθούν και φυσικά να μην πληρωθούν.
Με άλλα λόγια, είχαμε μια ειδική οικονομική ζώνη, από αυτές, που σύμφωνα με τους Τζήμερους του μάταιου αυτού κόσμου, οδηγούν στην ανάπτυξη. Τη ματωμένη ανάπτυξη.
Το κράτος λειτουργούσε,  όπως και το υπέροχο αυτό μοντέλο εκμετάλλευσης και μεγιστοποίησης κερδών.
Και ενώ όλοι ήταν ικανοποιημένοι, έρχονται τρεις επιστάτες να χαλάσουν τη δουλειά με τους πυροβολισμούς τους.
Είχαν φυσικά τα δίκια τους οι πιστολέρο.
Πρώτον, οι μετανάστες ζήτησαν να πληρωθούν, σαμποτάροντας το σχέδιο “σε καρφώνω στην αστυνομία και δεν σε πληρώνω”.
Δεύτερον, αντέδρασαν όταν -φαντάζομαι- ευγενικά, οι επιστάτες εξήγησαν ότι ο αφέντης έχει δικαίωμα να καθυστερεί την πληρωμή, καθώς λόγω οικονομικής κρίσης, δεν βγαίνει.
Τρίτον, δεν σεβάστηκαν το γεγονός ότι η πολιτισμένη μας χώρα, τους επιτρέπει να είναι μέρος του ετήσιου οικονομικού θαύματος, που συντελείται στην περιοχή.
Έτσι, ζητώντας τα δεδουλευμένα τους, διέπραξαν ένα αμάρτημα, που οι επιστάτες θέλησαν να τιμωρήσουν, ρίχνοντας στο ψαχνό. Συμβαίνουν αυτά σε περιόδους κρίσης.
Τώρα αν αναρωτιέστε, τι είδους άνθρωπος σηκώνει όπλο απέναντι σε εργάτες, που ζητούν να πληρωθούν για τον κόπο τους, η απάντηση είναι μία. Κανένας άνθρωπος. Μόνο ανθρωποειδές.
Πάντα υπάρχει άλλοθι στο να είσαι τέρας και πάντα υπάρχουν εμπόδια στο να φέρεσαι ανθρώπινα.  Ειδικά σε περιόδους οξύτατης οικονομικής κρίσης. Το θέμα είναι τι επιλέγει κανείς.
Το περιστατικό στη Νέα Μανωλάδα, εκτός από ρατσιστικό, είναι και περιστατικό εργασιακής βαρβαρότητας σε μια χώρα, που ο εργαζόμενος θεωρείται πια αναλώσιμος και τα δικαιώματά του, “πολυτέλεια”.
Οφείλουμε να αντισταθούμε στη βαρβαρότητα. Αν το κράτος κωφεύει ή συνδράμει με απελάσεις όταν έρχεται η ώρα της καταβολής των δεδουλευμένων, υπάρχουν και άλλοι τρόποι πιο αποτελεσματικοί, όπως το μποϋκοτάζ.
Ας αφήσουμε το “κτήνος” να τρέφεται μόνο του με τις φράουλές του. Ίσως έτσι βάλει μυαλό.
του Μάνου Χωριανόπουλου
πηγή: news247.gr