Δημόσιο: Οι 4 «δεξαμενές» των «αναγκαστικών αποχωρήσεων»

Από τέσσερις «πηγές» θα προέλθουν οι 15.000 «αναγκαστικές αποχωρήσεις» -οι 4.000 μέχρι το τέλος του 2013 και οι υπόλοιπες εως το τέλος του 2014- από το ευρύτερο και στενό δημόσιο τομέα, ενώ παράλληλα επιτεύχθηκε αυτό που είχε διεκδικήσει ο Αντώνης Μανιτάκης από την πρώτη μέρα των διαπραγματεύσεων, δηλαδή να ισχύσει για κάθε αναγκαστική αποχώρηση ο κανόνας «μία νέα πρόσληψη για κάθε αποχώρηση».
Σύμφωνα με το ΑΠΕ οι αναγκαστικές αποχωρήσεις θα προκύψουν:


- Από τους οργανισμούς ιδιωτικού δικαίου του ευρύτερου δημόσιου τομέα που θα καταργηθούν διότι δεν είναι βιώσιμες και δεν εξυπηρετούν ανάγκες επιτακτικές. Η κατάργησή τους θα αποφασιστεί μετά από αξιολόγηση σκοπιμότητας της ύπαρξής τους. Οι υπάλληλοί ιδιωτικού δικαίου που υπηρετούν εκεί θα έχουν όλη την κοινωνική προστασία που προβλέπεται από τη νομοθεσία και θα τους παρασχεθεί πρόσθετη προστασία ως αντιστάθμισμα της αποχώρησής τους.
- Από οργανισμούς του δημοσίου που θα συγχωνευθούν, έπειτα από αξιολόγηση των δομών τους. Οι υπάλληλοι που αντιστοιχούν σε πλεονάζουσες θέσεις θα αξιολογηθούν, αφού αποτιμηθούν τα προσόντα τους και είτε θα μετακινηθούν είτε θα αποχωρήσουν οικειοθελώς με αντιπαροχή κινήτρων.
- Από πειθαρχικά υπόλογους υπαλλήλους που θα κριθούν απολυτέοι από τα αρμόδια πειθαρχικά συμβούλια.
-Από υπαλλήλους που θα τεθούν σε διαθεσιμότητα, μετά από αξιολόγηση δομών, διαπίστωση θέσεων που πλεονάζουν, αποτίμηση προσόντων και εφόσον επιλέξουν να αποχωρήσουν αντί να μετακινηθούν, με κίνητρα οικειοθελούς αποχώρησης (εξαγορά πλασματικών χρόνων).
Πηγές του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης υπογράμμιζαν ότι για την επιτάχυνση των πειθαρχικών διαδικασιών σημειώνεται πως «με νομοθετική παρέμβαση δίνεται στους υπαλλήλους που πρωτοβάθμια κρίνονται απολυτέοι η δυνατότητα άμεσης προσφυγής στο Συμβούλιο της Επικρατείας» (αντί των Δευτεροβάθμιων Πειθαρχικών Συμβουλίων).
Οσον αφορα στο θέμα της κινητικότητας, που αφορά 25.000 υπαλλήλους και που αποσυνδέεται από τις αναγκαστικές αποχωρήσεις, τονίζεται ότι «έχει αποκλειστικό σκοπό την ορθολογική ανακατανομή του προσωπικού στο δημόσιο».